De geurige Rhodiola rosea-wortel, ook bekend als rosenwortel, wordt door de geschiedenis heen gebruikt in IJsland, Zweden, Frankrijk, Rusland en Griekenland. Rhodiola rosea begon al in 1725 in de wetenschappelijke literatuur te verschijnen. Populair bij de Vikingen om het mentale en fysieke uithoudingsvermogen te verbeteren, werd dit gerespecteerde adaptogeen opgenomen in de eerste Zweedse Farmacopee. Bovendien besprak de gerespecteerde Griekse arts Dioscorides de deugden van Rhodiola rosea-wortel in zijn De Materia Medica-verhandeling in de eerste eeuw na Christus. Linnaeus schreef in 1749 ook over de geneeskrachtige eigenschappen van Rhodiola in zijn Materia Medica.